Τα παράσιτα μπορούν σίγουρα να ονομαστούν φυσικοί σύντροφοι του ανθρώπου, αφού αυτά τα πλάσματα δεν μπορούν να ζήσουν έξω από το σώμα του ξενιστή. Πιστεύεται ότι τουλάχιστον το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει μολυνθεί από διάφορους τύπους ελμινθών. Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι είναι στο σπίτι για αυτούς σχεδόν από τη γέννησή τους. Ταυτόχρονα, σκέφτεται το ερώτημα πώς να προσδιορίσει την παρουσία παρασίτων στο σώμα, περίπου το ένα τρίτο όλων των μολυσμένων. Ο λόγος για αυτό είναι το χαμηλό επίπεδο ευαισθητοποίησης του πληθυσμού ή η έλλειψη ενδιαφέροντος για την κατάσταση της υγείας του.
Για να αποφευχθούν επιπλοκές από παράσιτα, είναι σημαντικό να εντοπιστεί η μόλυνση έγκαιρα.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, πάνω από το 60% των ατόμων με παρασιτικές λοιμώξεις μαθαίνουν για το πρόβλημα τυχαία και μόνο περίπου το 30% αναζητούν συγκεκριμένα συμπτώματα ελμινθίασης και πηγαίνουν σε ειδικούς για να εντοπίσουν το πρόβλημα.
Μέχρι πρόσφατα, η ελμινθίαση αναφερόταν κυρίως ως η ασθένεια των φτωχών, καθώς οι δεξιότητες υγιεινής διδάσκονται ανεπαρκώς σε αυτά τα στρώματα. Ωστόσο, με το αυξανόμενο ενδιαφέρον της επιστήμης για το πρόβλημα, αποδείχθηκε ότι ένας τέτοιος ορισμός είναι θεμελιωδώς λάθος, καθώς τα σκουλήκια μπορούν να βρεθούν τόσο σε αγρότες όσο και σε σοβαρούς επιχειρηματίες.
Γιατί είναι επικίνδυνη η συνύπαρξη με παράσιτα;
Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν γιατί πρέπει να κάνουν τεστ για παράσιτα όταν δεν υπάρχουν σοβαρά προβλήματα υγείας; Γιατί πρέπει να αναζητήσετε διαταραχές στην κατάστασή σας εάν δεν παρεμβαίνουν στον συνήθη τρόπο ζωής σας; Επιπλέον, το 8% του πληθυσμού έχει μια έγκυρη ερώτηση: τι γίνεται αν ένα άτομο μάθει να ζει με παράσιτα στο σώμα του; Εξάλλου, η εξέλιξη δεν μένει ακίνητη και αυτό που κάποτε θεωρούνταν επιβλαβές μπορεί να είναι ήδη ο κανόνας.
Παρόμοιες ερωτήσεις έχουν τεθεί περισσότερες από μία φορές και οποιοσδήποτε γιατρός, ακόμη και ο πιο άπειρος, θα πει ότι ένας παρασιτικός οργανισμός είναι διαφορετικός από έναν συμβιωτικό (ένας μικροοργανισμός που υπάρχει ειρηνικά σε ένα άτομο που, για παράδειγμα, βοηθά στην επεξεργασία και την πρόσληψη τροφής πιο αποτελεσματικά) . ) γιατί παίρνει περισσότερα από όσα υπάρχει. Στο ανθρώπινο σώμα, τα παράσιτα γενικά συμπεριφέρονται σαν πολύ αναξιόπιστοι και ανεύθυνοι ξενιστές:
- φράξτε το με τοξίνες και σκωρίες.
- καταστρέφουν τις φυσικές άμυνες (ανοσία).
- αφαιρέστε τα περισσότερα από τα θρεπτικά συστατικά?
- βλάπτει τα εσωτερικά όργανα σε φυσικό επίπεδο.
Αυτό είναι γνωστό ως παρασιτισμός. H. ύπαρξη στο σώμα του ξενιστή προκειμένου να αποκομίσει το μέγιστο δυνατό όφελος για τον εαυτό του χωρίς ωστόσο να έχει κανένα όφελος για τον ξενιστή.
Η έγκαιρη ανίχνευση παρασίτων θα βοηθήσει στην αποφυγή πολλών προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένων σοβαρών ενδοκρινικών και ορμονικών διαταραχών, δυσλειτουργίας εσωτερικών οργάνων, ακόμη και ψυχικών διαταραχών.
Ποια είναι τα σημάδια των παρασίτων;
Οι περισσότερες από τις επικίνδυνες για τον άνθρωπο παρασιτικές μορφές ζωής ζουν στα έντερα και στα εσωτερικά όργανα. Σπάνια βγαίνουν έξω στην αρχική τους μορφή και ως εκ τούτου, στην προκαταρκτική διάγνωση, ο γιατρός λαμβάνει υπόψη μόνο τα εξωτερικά σημάδια της παραμονής τους. Η παρουσία τους μπορεί να προσδιοριστεί με συνδυασμό κλινικών εκδηλώσεων.
Στο 99% των περιπτώσεων, το σώμα του ξενιστή αντιδρά βίαια σε ένα επικίνδυνο περιβάλλον. Σήματα μόλυνσης από σκουλήκια μπορεί να είναι διάφορες διαταραχές των λειτουργιών του σώματος, ανάλογα με το όργανο στο οποίο ζουν. Δεδομένου ότι τα παράσιτα μπορεί να είναι δύσκολο να εντοπιστούν στη φυσική τους μορφή, είναι σημαντικό να προσέχετε τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Ξαφνική έναρξη δυσπεψίας. Τις περισσότερες φορές υποδεικνύουν ότι οι εντερικές μορφές ελμινθών - στρογγυλές και ταινίες, λάμβλια και μονοκύτταροι οργανισμοί - έχουν αρχίσει να παρασιτούν. Αυτή η ομάδα συμπτωμάτων μπορεί να εκδηλωθεί ως ξαφνική δυσκοιλιότητα ή διάρροια, ναυτία και έμετος, ρέψιμο, κακή πέψη. Ένα άλλο σημάδι της εντερικής ελμινθίασης είναι ο ασαφής κοιλιακός πόνος που μπορεί να μην είναι σαφώς εντοπισμένος.
- Αλλεργικές αντιδράσεις με τη μορφή εξανθημάτων, ξεφλούδισμα του δέρματος, εμφάνιση κηλίδων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι αδύνατο να βρεθεί η πηγή μιας τέτοιας αντίδρασης, καθώς οι δοκιμές για αλλεργιογόνα δείχνουν αρνητικά αποτελέσματα. Και μόνο αφού ο ασθενής περάσει το τεστ για την παρουσία παρασίτων στο σώμα, γίνεται σαφές τι προκάλεσε την άτυπη ανοσολογική απόκριση.
- Γενική επιδείνωση της ευεξίας με τη μορφή πυρετωδών καταστάσεων, κόπωση, επιδείνωση της ποιότητας του ύπνου. Παρόμοιες κλινικές εκδηλώσεις της ελμινθίασης εμφανίζονται αμέσως μετά την εισβολή, καθώς και με την παρατεταμένη πορεία της. Δεδομένου ότι δεν είναι άμεσα δυνατός ο εντοπισμός παρασίτων, πολλοί ασθενείς προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτά τα δυσάρεστα φαινόμενα με τη βοήθεια λαϊκών θεραπειών και συμπτωματικών φαρμάκων. Συνήθως φέρνουν μόνο προσωρινή ανακούφιση.
Μια ορισμένη ομάδα σημείων ασθενειών που σχετίζονται με μόλυνση με σκουλήκια μπορεί να βρεθεί μόνο σε γυναίκες. Αυτό κάνει τα μαλλιά και τα νύχια σας θαμπά και εύθραυστα. Το δέρμα υποφέρει επίσης από παράσιτα - γίνεται χλωμό, εμφανίζονται φλύκταινες, κηλίδες ηλικίας, ξεφλούδισμα.
Μια σπάνια γυναίκα συνδέει τα αισθητικά προβλήματα με τους ελμίνθους. Οι περισσότεροι λένε στο τελευταίο: «Έχω ανεπάρκεια βιταμινών, ορμονική ανισορροπία, χωρίς σκουλήκια! ».
Αν έχετε την παραμικρή υποψία ότι υπάρχουν παράσιτα στο σώμα σας, πώς ξέρετε τι ακριβώς τα προκάλεσε; Υπάρχουν πολλές μέθοδοι αυτοδιάγνωσης στο σπίτι, καθώς και συγκεκριμένες μέθοδοι αναγνώρισης σκουληκιών.
Πώς να αναγνωρίσετε την ελμινθίαση στο σπίτι
Περίπου το 70% των ασθενών που υποψιάζονται ότι έχουν έλμινθες δεν θέλουν να επισκεφτούν γιατρό με αυτό το πρόβλημα. Και το θέμα εδώ δεν είναι ότι ένα άτομο δεν νοιάζεται για την υγεία του. Μέχρι στιγμής, η ελμινθίαση θεωρούνταν μια επαίσχυντη ασθένεια που μπορεί να εμφανιστεί μόνο στις κατώτερες τάξεις του πληθυσμού. Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι αρκετά πλούσιοι άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν έναν ύπουλο έποικο.
Δεδομένου ότι οι έλμινθες συνήθως εγκαθίστανται στα έντερα, ο μόνος τρόπος για να ανιχνευθεί η παρουσία τους είναι ο έλεγχος των κοπράνων. Αυτή η δοκιμασμένη μέθοδος αποτέλεσε τη βάση για τη μικροσκοπική εξέταση των περιττωμάτων, κατά την οποία ο γιατρός μπορεί να αναγνωρίσει τα αυγά των σκουληκιών.
Αυτή είναι η πιο εύκολη και φθηνή μέθοδος και μπορεί να γίνει στο σπίτι. Ωστόσο, δεν μπορείτε να δείτε τα αυγά των σκουληκιών λόγω του μικροσκοπικού τους μεγέθους.
Πώς λειτουργεί ο αυτοέλεγχος;
Υπάρχουν διάφοροι κανόνες για τον προσδιορισμό της παρουσίας παρασίτων στο ανθρώπινο σώμα με αυτόν τον τρόπο:
- Τα κόπρανα πρέπει να εξετάζονται πολλές φορές, καθώς τα σκουλήκια δεν βγαίνουν συνεχώς, αλλά περιοδικά. Δεδομένου ότι διαφορετικοί τύποι σκουληκιών ενεργοποιούνται σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, αξίζει να συλλέγετε μερίδες περιττωμάτων τόσο το πρωί όσο και το βράδυ. Τα σκουλήκια καρφίτσας βρίσκονται το πρωί και τα μεγαλύτερα σκουλήκια βρίσκονται συχνά το βράδυ - στρογγυλά σκουλήκια και ταινίες.
- Το άτομο που εξετάζει τα κόπρανα για έλμινθες θα πρέπει να φοράει ιατρικά γάντια μιας χρήσης στα χέρια του. Τα περισσότερα ελμινθικά εκκρίνουν ενεργά αυγά, τα οποία εάν καταποθούν μπορεί να προκαλέσουν επαναμόλυνση. Είναι σημαντικό να προστατευτείτε από αυτό ακόμα κι αν έχετε ήδη συμπτώματα μόλυνσης από σκουλήκια. Αφού φορέσετε γάντια, πετάξτε τα και πλύνετε καλά τα χέρια σας με σαπούνι και νερό.
- Κατά την εξέταση των κοπράνων, αξίζει να χρησιμοποιήσετε ένα αντικείμενο, καθώς τα παράσιτα μπορούν να βρεθούν όχι μόνο στην επιφάνεια, αλλά και στο κέντρο των κοπράνων. Συνιστάται να πετάξετε το ραβδί ή τη σπάτουλα μετά από τέτοια χρήση.
Τέλος, ο πιο σημαντικός κανόνας της αυτομελέτης από περιττώματα για σκουλήκια. Συνιστάται να συλλέγετε το υλικό σε ξεχωριστό μπολ καθώς είναι απίθανο να μπορεί να ελεγχθεί με ιδιαίτερη προσοχή σε λεκάνη τουαλέτας ή κατσαρόλα. Ως έσχατη λύση, μπορείτε να καλύψετε τη λεκάνη της τουαλέτας με πλαστικό, να την αδειάσετε και στη συνέχεια να εξετάσετε προσεκτικά τα κόπρανα.
Οι ειδικοί συνιστούν να εφαρμόσετε ένα μικρό μέρος του υλικού στο γυαλί και στη συνέχεια να το εξετάσετε από όλες τις πλευρές σε καλό φωτισμό. Έτσι φαίνονται και τα πιο μικρά παράσιτα.
Το αποτέλεσμα της αυτοεξέτασης των κοπράνων για σκουλήκια
Είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για 100% ελμινθίαση, εάν στα κόπρανα ήταν δυνατό να βρεθεί:
- ζωντανά ή ακίνητα μικρά σκουλήκια.
- λευκές ή κιτρινωπές φέτες που μοιάζουν με μαγειρεμένα ζυμαρικά με ελαφρώς κυματιστή άκρη.
- Θραύσματα που μοιάζουν με κόκκους ρυζιού που μπορεί να είναι κινητά.
- μεγάλα στρογγυλά σκουλήκια, λευκού ή ροζ χρώματος.
Όλα αυτά τα σημάδια υποδεικνύουν μόλυνση από επικίνδυνα σκουλήκια, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρά προβλήματα υγείας, συμπεριλαμβανομένου του ξαφνικού θανάτου. Αλλά ακόμα κι αν τα κόπρανα αποδειχθούν "καθαρά" και υπάρχουν συμπτώματα ελμινθίασης, θα πρέπει να επικοινωνήσετε επειγόντως με έναν ειδικό λοιμωξιολόγο ή παιδίατρο (εάν εντοπιστούν σημάδια ελμινθίασης σε ένα παιδί).
Δοκιμές για σκουλήκια στην κλινική
Δεδομένου ότι είναι πολύ δύσκολο να ανακαλύψετε μόνοι σας εάν υπάρχουν παράσιτα στο σώμα και τα αποτελέσματα της αυτοδιάγνωσης δεν είναι πολύ ακριβή, θα πρέπει να αναθέσετε τη διάγνωση σε επαγγελματίες. Παραπομπή για τις απαραίτητες εξετάσεις θα γίνει από γιατρό ή λοιμωξιολόγο. Εάν τα σημάδια εισβολής ενοχλούν το παιδί, μπορείτε να επισκεφτείτε έναν παιδίατρο.
Για να κάνετε μια ακριβή διάγνωση, πρέπει να περάσετε:
- μικροσκοπική ανάλυση των κοπράνων (κοπροβοσκόπηση) - κατά προτίμηση τρεις φορές με διάστημα μιας εβδομάδας.
- Ξύσιμο για εντεροβίαση;
- μια εξέταση αίματος για ELISA - μια μόνο παράδοση είναι αρκετή για να γίνει μια αξιόπιστη διάγνωση.
- Ανάλυση κοπράνων PCR - υποχρεωτική όταν λαμβάνονται διφορούμενα αποτελέσματα μικροσκοπικής εξέτασης των κοπράνων.
Ο γιατρός μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει πρόσθετα όργανα διάγνωσης. Τις περισσότερες φορές αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει υποψία παρουσίας ελμινθών στο ηπατικό παρέγχυμα και στους χοληφόρους πόρους ή σε άλλα εσωτερικά όργανα. Παρουσία σκουληκιών τα τεστ είναι θετικά (στα υλικά βρίσκονται αυγά παρασίτων, το DNA τους, αντισώματα και αντιγόνα εναντίον τους).
Με βάση τα αποτελέσματα της διάγνωσης, ο ασθενής συνταγογραφείται θεραπεία, η οποία μπορεί σχεδόν πάντα να πραγματοποιηθεί στο σπίτι (δεν απαιτούνται πολλές παρασιτικές λοιμώξεις που απαιτούν νοσηλεία). Μπορεί να απαιτείται θεραπεία για όλα τα μέλη της οικογένειας του φορέα σκουληκιών επειδή πολλά είδη αυτών των πλασμάτων μπορούν εύκολα να μεταδοθούν από άτομο σε άτομο.